Estherly Aragon mocht deze week een snuffelstage bij ons bijwonen. Naar aanleiding daarvan en met Rosh Hashana op de loer, mocht zij speciaal voor ons dit stukje schrijven. Lees hieronder haar artikel. 

Als ik aan Rosh Hashana denk, denk ik altijd aan de bekende appeltjes met honing. Ik herinner me als kind dat ik dat dan ging uitdelen bij mijn niet-joodse vrienden op school. Ze vonden het anders: geen oliebollen, geen vuurwerk, alleen appeltjes met honing. Rosh Hashana betekende toen nog niet veel voor mij. Nu zie ik het iets anders, het is voor mij en mijn joodse vrienden onze nieuwe start van het jaar. Wij luiden samen het jaar in met onze families bij elkaar. Als ik naar de toekomst kijk zie ik mezelf het vieren met vrienden van vroeger en misschien zelfs met vrienden die ik in het nieuwe jaar ga maken!

Ook moeten we de granaatappel niet vergeten. Die niet alleen vlekken in je witte shirt maken die je er nooit meer uit krijgt, maar ook al klinkt het een beetje cliché, symbool staat voor kennis en wijsheid. Wat ik heel waardevol vind, maar net zo waardevol vind als frisse en goede energie. Verder als ik aan Rosh Hashana denk, moet ik denken aan een saamhorigheidsgevoel. Dat wij als joods volk, al 5784 jarenlang het nieuwe jaar mogen verwelkomen, dat zorgt ervoor dat we voor altijd verbonden zijn.